Statia...here we come!!

5 uur 's ochtends werden we opgehaald door de taxichauffeur. Een kwartier later stonden we op het vliegveld....waar nog helemaal niemand was! Geen borden waarop stond waar we naartoe moesten, alleen een tent met stoeltjes waar we konden wachten. Maaike kneep hem een beetje, we hadden geen tickets, alleen een kopietje waarop onze namen en vluchtnummer stonden. Alleen....het papiertje was weg! Pas om 6.30 uur ging het hek open. Een medewerker riep iets om van paspoort bij de hand houden en nog iets... we konden het niet verstaan. Op goed geluk in de rij aansluiten. Gelukkig bleek alleen het paspoort voldoende om binnen te komen. Weer door de controle, koffers wegen (oeps 1 te zwaar) en door naar het vliegtuig.

Twee propeller vliegtuigjes staan te wachten. Weer kneep Maaike hem behoorlijk. Op de gekregen stoelkaartjes stonden allemaal andere nummers...straks zitten we niet bij elkaar, of nog erger, niet in hetzelfde vliegtuig! Gelukkig werd al snel gezegd ' keep your family together and i'll put you in the same plane'! pffff opluchting. Wat een gave ervaring was het vliegen naar Statia! Zoals vliegen hoort te zijn! Prachtig uitzicht over de zee. Het eerste stuk vanaf St Maarten zag je nog veel troep in de zee drijven, dichter bij Statia niet meer. na een kwartiertje waren we er al. Een mooi uitzicht over het eiland, snelle landing en ' we are home'.
bij aankomst werden de koffers op z'n St Eustiaans uitgeladen, rustig, relaxed. terwijl we aan het wachten waren, zagen we niemand staan die op ons stond te wachten...uhhhhh. Een mevrouw vroeg of we op vakantie waren ' i'm the new teacher for the Golden Rock School', 'Ohh fantastic people he is our new teacher, he will be teaching our children'. We werden hartelijk de hand geschud en er werd gevraagd wie ons op kwam halen. meteen werd er naar school gebeld waarom er niemand was. We mochten buiten wachten en als er niemand kwam zou zij ons persoonlijk wegbrengen. Al snel kwam de directrice en de voorzitter van het bestuur ons ophalen. Koffers in de auto en naar het hotel! uhh hotel? we zouden toch een appartement krijgen. Helaas was dat op het laatste moment afgezegd, de eigenaar wilde geen kinderen. Balen, nou ja dan maar weer afwachten. Eerst maar het hotel en rondkijken. We kregen 2 kamers naast elkaar, de kamers lagen aan de zee kant. De zee was ruw en sloeg steeds tegen de rotsen, wat een herrie, maar mooi om te zien!