een andere wending...

Lieve allemaal,

Een aantal van jullie zijn al op de hoogte, maar dan nu toch echt officieel...

De afgelopen maanden waren een rollercoaster van gevoelens, gesprekken, genieten, mooie momenten, spanning, stress en een paar tranen.

Ik heb last van heimwee. Dit speelt eigenlijk al vanaf het begin.

Logisch dat je in het begin heimwee hebt. Je kan je nog zo goed voorbereiden, maar hoe het werkelijk is... Allemaal moesten we onze draai vinden, allemaal moesten we zowel lichamelijk als mentaal wennen. Het is erg heftig!

Van keuze maken om hier naartoe te gaan, huis verkopen, spullen in de opslag, studie en werk afronden, afscheid nemen, van hotel naar appartement naar ander appartement, naar 'wat een gedoe om hier alles te regelen' en 'help, waarom voel ik mij niet happy'.

Ik heb veel gewerkt voordat we hier naartoe kwamen, misschien een tikkie teveel.... Mogelijk zorgde dat voor overwerkt zijn, moet ik vooral de tijd nemen?

Ik had veel last van spanning, voelde letterlijk de druk op mijn schouders, mijn hart die sneller ging, mijn keel die dicht leek te zitten. En die grrrrr heimwee. Ik geniet van alle vrije momenten hier. Lekker wandelen, de Quill op, naar het strand, kinderen die genieten van de zee, snorkelen, mooie uitzichten, gezelligheid met Florian en Denise en alle andere mensen die we hebben leren kennen en vooral het relaxte leven. Die heimwee blijft echter de kop opsteken, vaak ineens, vaak bij een gedachte, liedje, appje, belletje. Bam, weg ben ik. Natuurlijk heeft dat ook een groot effect op het gezin. Wouter geniet, het eiland/werk is precies waar we voor kwamen. Het samen zijn, weg van de 'ratrace', tijd voor elkaar. De kinderen vinden langzaam hun draai, leren steeds beter Engels, heel stoer hoe ze al praten met iedereen. Waardevol! Maar het niet happy zijn werkt helaas ook door op hen, dat is heel moeilijk om te zien.

Na veel gesprekken met elkaar, familie en vrienden hebben we eind maart eigenlijk al de knoop doorgehakt. Ik ga eerder terug met de kinderen. We hebben een retourticket en die staat op 7 september.

Na het besluit moesten we echter nog met school in gesprek. Wat voor consequenties heeft dit? We hebben een brief gestuurd naar het bestuur en vervolgens is het wachten begonnen. In die tijd jojo je van het een naar het ander. Je krijgt hoop, zou het bestuur coulant zijn, wat doen we als we terug moeten betalen? Wat is de grens? Hoe bepaal je de grens? Zou Wouter ook meteen terug kunnen, wil hij terug? Na een maand hebben we een brief terug gekregen, al wisten we niet zo goed hoe we hem moesten interpreteren, de brief was wel positief over Wouter en dat wat hij hier al heeft laten zien.

Vorige week heeft Wouter met het bestuur een gesprek gehad. Ze zouden graag willen dat hij tot december blijft. Dan is er ook geen sprake meer van een opzegtermijn en zijn er geen kosten aan verbonden. Oftewel, niks terugbetalen en de terugreis wordt ook betaald.

Ook benoemde het bestuur dat ze graag wilden dat ik zou blijven. Wat fijn om te horen dat ze ook zien dat ik wat kan betekenen voor het onderwijs hier.

Aan Wouter de taak om te vragen of ik toch niet wat langer zou willen blijven...

Wouter had een goed gevoel over het gesprek, hij wil graag blijven tot december. Hij kan dan afmaken waar hij aan begonnen is. Het is zo waardevol om als leerkracht hier iets te kunnen betekenen. Dat is eigenlijk niet te omschrijven. Ik ben bang dat ik, ook met leuk werk, last blijf houden van heimwee. Een maand geleden hebben we niet voor niks de knoop doorgehakt. Toch blijft het lastig om een keuze te maken. Gevoel, verstand, schuldgevoel, alles loopt door elkaar heen.

Toch denken we dat het verstandig is dat ik met de kinderen terug ga. Het gevoel zegt dat ik de vertrouwde omgeving nodig heb om meer tot rust te komen. Daar komt bij dat de kinderen dan weer naar hun eigen school kunnen, bij vriendjes en sport zijn. Dan kan ik in alle rust ook op huizenjacht (dus mochten jullie wat leuks weten in Heino.....:) ) We zullen de eerste tijd in Wijhe bij opa en oma wonen, van daaruit kijken we verder.

Wouter zal rond 15/16 december weer naar Nederland komen, hier is de kerstvakantie 3 weken!

We willen iedereen die de afgelopen tijd met ons heeft meegedacht, meegeleefd en meegehuild heel erg bedanken! Het is fijn om familie en vrienden om ons heen te hebben waar we op kunnen steunen! We zullen ook nog even gebruik van jullie maken, het zal niet makkelijk zijn om 3 maanden uit elkaar te zijn.

liefs WMKTL